Sinónimos: eigenzinnig, halsstarrig, hardnekkig, obstinaat, stijfhoofdig, stijfkoppig, verbeten, verstokt
| Categoría gramatical | adjetivo |
|---|
| Pronunciación | /ˈkɔpəx/ |
|---|
| Separación | kop·pig |
|---|
Grados de comparación
| Positivo | koppig |
|---|
| Comparativo | koppiger |
|---|
| Superlativo | koppigst |
|---|
Declinación
| | Positivo | Comparativo | Superlativo |
|---|
| Predicativo | koppig | koppiger | (het) koppigst, (het) koppigste |
|---|
| Atributivo | Indefinido | Plural masulino y feminino | koppige | koppigere | koppigste |
|---|
| Singular masculino | koppig | koppiger | koppigst |
|---|
| Plural | koppige | koppigere | koppigste |
|---|
| Definido | koppige | koppigere | koppigste |
|---|
| Partitivo | koppigs | koppigers | |
|---|
Mijn moeder was koppig.
Zeg maar dat ik koppig was en niet wilde luisteren.
Ook ik hield hem zulks voor, doch Rhialto is een koppig man.
Deze middag ga ik nog eens bij die koppige ezel langs.