Sinónimos: bekonkelen, intrigeren, kuipen
| Categoría gramatical | verbo |
|---|
| Pronunciación | /ˈkɔŋkələ(n)/ |
|---|
| Separación | kon·ke·len |
|---|
Conjugación
| Modo indicativo |
|---|
| Presente | Pasado |
|---|
| (ik) konkel | (ik) konkelde |
| (jij) konkelt | (jij) konkelde |
| (hij) konkelt | (hij) konkelde |
| (wij) konkelen | (wij) konkelden |
| (jullie) konkelen | (jullie) konkelden |
| (gij) konkelt | (gij) konkeldet |
| (zij) konkelen | (zij) konkelden |
| Modo subjuntivo |
|---|
| Presente | Pasado |
|---|
| (dat ik) konkele | (dat ik) konkelde |
| (dat jij) konkele | (dat jij) konkelde |
| (dat hij) konkele | (dat hij) konkelde |
| (dat wij) konkelen | (dat wij) konkelden |
| (dat jullie) konkelen | (dat jullie) konkelden |
| (dat gij) konkelet | (dat gij) konkeldet |
| (dat zij) konkelen | (dat zij) konkelden |
| Modo imperativo |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| konkel | konkelt |
| Participios |
|---|
| Participio presente | Participio pasado |
|---|
| konkelend, konkelende | (hebben) gekonkeld |