Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ˈɔbrekə(n)/ |
Hyphenation | op·bre·ken |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) breek op | (ik) brak op |
(jij) breekt op | (jij) brak op |
(hij) breekt op | (hij) brak op |
(wij) breken op | (wij) braken op |
(jullie) breken op | (jullie) braken op |
(gij) breekt op | (gij) braakt op |
(zij) breken op | (zij) braken op |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) opbreke | (dat ik) opbrake |
(dat jij) opbreke | (dat jij) opbrake |
(dat hij) opbreke | (dat hij) opbrake |
(dat wij) opbreken | (dat wij) opbraken |
(dat jullie) opbreken | (dat jullie) opbraken |
(dat gij) opbreket | (dat gij) opbraket |
(dat zij) opbreken | (dat zij) opbraken |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
breek op | breekt op |
Participles | |
Present participle | Past participle |
opbrekend, opbrekende | (hebben) opgebroken |
Esperanto | malstarigi |
---|