La conjugaison du verbe bréngen

Des formes irrégulières sont imprimées en rouge.
Indikativ
PrésentPrétérit
(ech) bréngen(ech) bruecht
(du) bréngs(du) bruechts
(hien) bréngt(hien) bruecht
(mir) bréngen(mir) bruechten
(dir) bréngt(dir) bruecht
(si) bléngen(si) bruechten
Conditionnel
(ech) bréicht (géif bréngen
(du) bréichts (géifs bréngen)
(hien) bréich (géif bréngen)
(mir) bréichten (géife bréngen)
(dir) bréicht (géift bréngen)
(si) bréicht (géife bréngen)
Imperativ
SingulierPluriel
bréngbréngt
Partizip
(hunn) bruecht