Die Konjugation des deutschen Verbes rinnen

Unregelmäßige Formen sind in Rot gedruckt.
Indikativ
PräsensImperfektum
(ich) rinne(ich) rann
(du) rinnst(du) rannst
(er) rinnt(er) rann
(wir) rinnen(wir) rannen
(ihr) rinnt(ihr) rannt
(sie) rinnen(sie) rannen
Konjunktiv
PräsensImperfektum
(ich) rinne(ich) rönne, ränne
(du) rinnest(du) rönnest, rännest
(er) rinne(er) rönne, ränne
(wir) rinnen(wir) rönnen, rännen
(ihr) rinnet(ihr) rönnet, rännet
(sie) rinnen(sie) rönnen, rännen
Partizipien
ErstesZweites
rinnend(haben) geronnen