Die Konjugation des deutschen Verbes brennen

Unregelmäßige Formen sind in Rot gedruckt.
Indikativ
PräsensImperfektum
(ich) brenne(ich) brannte
(du) brennst(du) branntest
(er) brennt(er) brannte
(wir) brennen(wir) brannten
(ihr) brennt(ihr) branntet
(sie) brennen(sie) brannten
Konjunktiv
PräsensImperfektum
(ich) brenne(ich) brennte
(du) brennest(du) brenntest
(er) brenne(er) brennte
(wir) brennen(wir) brennten
(ihr) brennet(ihr) brenntet
(sie) brennen(sie) brennten
Imperativ
brenne (Einzahl)
brennt (Mehrzahl)
brennen Sie (förmlich)
Partizipien
ErstesZweites
brennend(haben) gebrannt