Synonymes: kletteren, rinkelen, tingelen, tinkelen
| Parti du discours | verbe |
|---|
| Prononciation | /ˈklɪŋələ(n)/ |
|---|
| Césure | klin·ge·len |
|---|
Conjugaison
| Indicatif |
|---|
| Présent | Passé |
|---|
| (ik) klingel | (ik) klingelde |
| (jij) klingelt | (jij) klingelde |
| (hij) klingelt | (hij) klingelde |
| (wij) klingelen | (wij) klingelden |
| (jullie) klingelen | (jullie) klingelden |
| (gij) klingelt | (gij) klingeldet |
| (zij) klingelen | (zij) klingelden |
| Subjonctif |
|---|
| Présent | Passé |
|---|
| (dat ik) klingele | (dat ik) klingelde |
| (dat jij) klingele | (dat jij) klingelde |
| (dat hij) klingele | (dat hij) klingelde |
| (dat wij) klingelen | (dat wij) klingelden |
| (dat jullie) klingelen | (dat jullie) klingelden |
| (dat gij) klingelet | (dat gij) klingeldet |
| (dat zij) klingelen | (dat zij) klingelden |
| Impératif |
|---|
| Singulier/Pluriel | Pluriel |
|---|
| klingel | klingelt |
| Participes |
|---|
| Participe présent | Participe passé |
|---|
| klingelend, klingelende | (hebben) geklingeld |