Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ˈɔbdrɪŋə(n)/ |
Césure | op·drin·gen |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) dring op | (ik) drong op |
(jij) dringt op | (jij) drong op |
(hij) dringt op | (hij) drong op |
(wij) dringen op | (wij) drongen op |
(jullie) dringen op | (jullie) drongen op |
(gij) dringt op | (gij) drongt op |
(zij) dringen op | (zij) drongen op |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) opdringe | (dat ik) opdronge |
(dat jij) opdringe | (dat jij) opdronge |
(dat hij) opdringe | (dat hij) opdronge |
(dat wij) opdringen | (dat wij) opdrongen |
(dat jullie) opdringen | (dat jullie) opdrongen |
(dat gij) opdringet | (dat gij) opdronget |
(dat zij) opdringen | (dat zij) opdrongen |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
dring op | dringt op |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
opdringend, opdringende | (zijn) opgedrongen |
allemand | aufdrängen; aufnötigen; dringen; aufdringen |
---|---|
anglais | force; coerce; thrust; assert; impose |
catalan | imposar |
espagnol | constreñir; imponer; obligar |
espéranto | trudi |
féringien | noyða |
finnois | tyrkyttää |
français | contraindre; imposer; obliger |
frison saterland | aptringe; tringe |
portugais | ditar; forçar; impor; obrigar |
roumain | forța; impune |