Categoría gramatical | verbo |
---|---|
Pronunciación | /ɪndyˈserə(n)/ |
Separación | in·du·ce·ren |
Modo indicativo | |
---|---|
Presente | Pasado |
(ik) induceer | (ik) induceerde |
(jij) induceert | (jij) induceerde |
(hij) induceert | (hij) induceerde |
(wij) induceren | (wij) induceerden |
(jullie) induceren | (jullie) induceerden |
(gij) induceert | (gij) induceerdet |
(zij) induceren | (zij) induceerden |
Modo subjuntivo | |
Presente | Pasado |
(dat ik) inducere | (dat ik) induceerde |
(dat jij) inducere | (dat jij) induceerde |
(dat hij) inducere | (dat hij) induceerde |
(dat wij) induceren | (dat wij) induceerden |
(dat jullie) induceren | (dat jullie) induceerden |
(dat gij) induceret | (dat gij) induceerdet |
(dat zij) induceren | (dat zij) induceerden |
Modo imperativo | |
Singular/Plural | Plural |
induceer | induceert |
Participios | |
Participio presente | Participio pasado |
inducerend, inducerende | (hebben) geïnduceerd |
alemán | induzieren |
---|---|
catalán | induir |
español | inducir |
esperanto | indukti |
finés | johtaa |
inglés | induce |