Synonyms: harken, opharken, rijven, uitkammen
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈanɦɑrkə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | aan·har·ken |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) hark aan | (ik) harkte aan |
| (jij) harkt aan | (jij) harkte aan |
| (hij) harkt aan | (hij) harkte aan |
| (wij) harken aan | (wij) harkten aan |
| (jullie) harken aan | (jullie) harkten aan |
| (gij) harkt aan | (gij) harktet aan |
| (zij) harken aan | (zij) harkten aan |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) aanharke | (dat ik) aanharkte |
| (dat jij) aanharke | (dat jij) aanharkte |
| (dat hij) aanharke | (dat hij) aanharkte |
| (dat wij) aanharken | (dat wij) aanharkten |
| (dat jullie) aanharken | (dat jullie) aanharkten |
| (dat gij) aanharket | (dat gij) aanharktet |
| (dat zij) aanharken | (dat zij) aanharkten |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| hark aan | harkt aan |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| aanharkend, aanharkende | (hebben) aangeharkt |