Synonyms: aflaten, ophouden, stoppen, uitscheiden, uitscheiden met, stoppen met, wijken, ermee uitscheiden
Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ˈɑvbrekə(n)/ |
Hyphenation | af·bre·ken |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(hij) breekt af | (hij) brak af |
(zij) breken af | (zij) braken af |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat hij) afbreke | (dat hij) afbrake |
(dat zij) afbreken | (dat zij) afbraken |
Participles | |
Present participle | Past participle |
afbrekend, afbrekende | (zijn) afgebroken |
Afrikaans | ophou |
---|---|
Catalan | cessar |
Czech | přestat; přestávat; ustat |
Danish | ophøre |
English | stop |
English (Old English) | ablinnan |
Esperanto | ĉesi |
Faeroese | halda uppat |
Finnish | lakata |
French | cesser |
German | aufhören; abbrechen |
Hungarian | megszűnik |
Italian | cessare |
Low German | stoppen |
Polish | przestać |
Portuguese | cessar; parar de |
Romanian | înceta; se opri; stopa |
Saterland Frisian | apheere |
Spanish | cesar |
Sranan | kaba |
Thai | หยุด |
West Frisian | ôfbrekke |