Synonyms: detineren, inhouden, reserveren, terughouden, wederhouden
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /vərˈbɛi̯tə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | ver·bij·ten |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) verbijt | (ik) verbeet |
| (jij) verbijt | (jij) verbeet |
| (hij) verbijt | (hij) verbeet |
| (wij) verbijten | (wij) verbeten |
| (jullie) verbijten | (jullie) verbeten |
| (gij) verbijt | (gij) verbeet |
| (zij) verbijten | (zij) verbeten |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) verbijte | (dat ik) verbete |
| (dat jij) verbijte | (dat jij) verbete |
| (dat hij) verbijte | (dat hij) verbete |
| (dat wij) verbijten | (dat wij) verbeten |
| (dat jullie) verbijten | (dat jullie) verbeten |
| (dat gij) verbijtet | (dat gij) verbetet |
| (dat zij) verbijten | (dat zij) verbeten |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| verbijt | verbijt |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| verbijtend, verbijtende | (hebben) verbeten |
Heer Ollie verbeet zijn woede.
Laderach steeg af, zijn pijn verbijtend.