Synonyms: bekonkelen, intrigeren, kuipen
Part of speech | verb |
---|
Pronunciation | /ˈkɔŋkələ(n)/ |
---|
Hyphenation | kon·ke·len |
---|
Conjugation
Indicative mood |
---|
Present tense | Past tense |
---|
(ik) konkel | (ik) konkelde |
(jij) konkelt | (jij) konkelde |
(hij) konkelt | (hij) konkelde |
(wij) konkelen | (wij) konkelden |
(jullie) konkelen | (jullie) konkelden |
(gij) konkelt | (gij) konkeldet |
(zij) konkelen | (zij) konkelden |
Subjunctive mood |
---|
Present tense | Past tense |
---|
(dat ik) konkele | (dat ik) konkelde |
(dat jij) konkele | (dat jij) konkelde |
(dat hij) konkele | (dat hij) konkelde |
(dat wij) konkelen | (dat wij) konkelden |
(dat jullie) konkelen | (dat jullie) konkelden |
(dat gij) konkelet | (dat gij) konkeldet |
(dat zij) konkelen | (dat zij) konkelden |
Imperative mood |
---|
Singular/Plural | Plural |
---|
konkel | konkelt |
Participles |
---|
Present participle | Past participle |
---|
konkelend, konkelende | (hebben) gekonkeld |