Synonyme: doen alsof, veinzen, voorgeven, voorwenden
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /fɪŋˈɣerə(n)/ |
|---|
| Trennung | fin·ge·ren |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) fingeer | (ik) fingeerde |
| (jij) fingeert | (jij) fingeerde |
| (hij) fingeert | (hij) fingeerde |
| (wij) fingeren | (wij) fingeerden |
| (jullie) fingeren | (jullie) fingeerden |
| (gij) fingeert | (gij) fingeerdet |
| (zij) fingeren | (zij) fingeerden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) fingere | (dat ik) fingeerde |
| (dat jij) fingere | (dat jij) fingeerde |
| (dat hij) fingere | (dat hij) fingeerde |
| (dat wij) fingeren | (dat wij) fingeerden |
| (dat jullie) fingeren | (dat jullie) fingeerden |
| (dat gij) fingeret | (dat gij) fingeerdet |
| (dat zij) fingeren | (dat zij) fingeerden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| fingeer | fingeert |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| fingerend, fingerende | (hebben) gefingeerd |
Hij had onder een gefingeerde naam een Volkswagen gehuurd.
Haar stem was koud en bijna onherkenbaar tot hij zijn gefingeerde naam noemde.