Synonyme: antwoorden op, antwoord geven, verantwoorden, wedervaren
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɑntʋoːrdə(n)/ |
|---|
| Trennung | ant·woor·den |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) antwoord | (ik) antwoordde |
| (jij) antwoordt | (jij) antwoordde |
| (hij) antwoordt | (hij) antwoordde |
| (wij) antwoorden | (wij) antwoordden |
| (jullie) antwoorden | (jullie) antwoordden |
| (gij) antwoordt | (gij) antwoorddet |
| (zij) antwoorden | (zij) antwoordden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) antwoorde | (dat ik) antwoordde |
| (dat jij) antwoorde | (dat jij) antwoordde |
| (dat hij) antwoorde | (dat hij) antwoordde |
| (dat wij) antwoorden | (dat wij) antwoordden |
| (dat jullie) antwoorden | (dat jullie) antwoordden |
| (dat gij) antwoordet | (dat gij) antwoorddet |
| (dat zij) antwoorden | (dat zij) antwoordden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| antwoord | antwoordt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| antwoordend, antwoordende | (hebben) geantwoord |
U moet antwoorden als u iets gevraagd wordt.
„Ja, vader”, antwoordden de drie zoons.
Vraag en u zult geantwoord worden!
Nog steeds antwoordde Nilder niet.
Na een tijdje leek het erop dat ze hem antwoordde.