Synonyme: aanharken, harken, rijven, uitkammen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɔpɦɑrkə(n)/ |
|---|
| Trennung | op·har·ken |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) hark op | (ik) harkte op |
| (jij) harkt op | (jij) harkte op |
| (hij) harkt op | (hij) harkte op |
| (wij) harken op | (wij) harkten op |
| (jullie) harken op | (jullie) harkten op |
| (gij) harkt op | (gij) harktet op |
| (zij) harken op | (zij) harkten op |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) opharke | (dat ik) opharkte |
| (dat jij) opharke | (dat jij) opharkte |
| (dat hij) opharke | (dat hij) opharkte |
| (dat wij) opharken | (dat wij) opharkten |
| (dat jullie) opharken | (dat jullie) opharkten |
| (dat gij) opharket | (dat gij) opharktet |
| (dat zij) opharken | (dat zij) opharkten |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| hark op | harkt op |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| opharkend, opharkende | (hebben) opgeharkt |