Synonyme: brommen, morren, mummelen, murmelen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈmɔmpələ(n)/ |
|---|
| Trennung | mom·pe·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) mompel | (ik) mompelde |
| (jij) mompelt | (jij) mompelde |
| (hij) mompelt | (hij) mompelde |
| (wij) mompelen | (wij) mompelden |
| (jullie) mompelen | (jullie) mompelden |
| (gij) mompelt | (gij) mompeldet |
| (zij) mompelen | (zij) mompelden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) mompele | (dat ik) mompelde |
| (dat jij) mompele | (dat jij) mompelde |
| (dat hij) mompele | (dat hij) mompelde |
| (dat wij) mompelen | (dat wij) mompelden |
| (dat jullie) mompelen | (dat jullie) mompelden |
| (dat gij) mompelet | (dat gij) mompeldet |
| (dat zij) mompelen | (dat zij) mompelden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| mompel | mompelt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| mompelend, mompelende | (hebben) gemompeld |
„Tot uw orders”, mompelde de dienaar een weinig teleurgesteld.
De priesters mompelden en schudden hun hoofd.
Zo mompelende naderde hij een motorrijder, die moeilijkheden met zijn voertuig had.
Sam mompelde iets onverstaanbaars.
„Helaas!” mompelde de vreemde.