Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /kɔnfrɔnˈterə(n)/ |
Trennung | con·fron·te·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) confronteer | (ik) confronteerde |
(jij) confronteert | (jij) confronteerde |
(hij) confronteert | (hij) confronteerde |
(wij) confronteren | (wij) confronteerden |
(jullie) confronteren | (jullie) confronteerden |
(gij) confronteert | (gij) confronteerdet |
(zij) confronteren | (zij) confronteerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) confrontere | (dat ik) confronteerde |
(dat jij) confrontere | (dat jij) confronteerde |
(dat hij) confrontere | (dat hij) confronteerde |
(dat wij) confronteren | (dat wij) confronteerden |
(dat jullie) confronteren | (dat jullie) confronteerden |
(dat gij) confronteret | (dat gij) confronteerdet |
(dat zij) confronteren | (dat zij) confronteerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
confronteer | confronteert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
confronterend, confronterende | (hebben) geconfronteerd |
Deutsch | konfrontieren; gegenüberstellen |
---|---|
Englisch | confront |
Esperanto | konfronti |
Papiamento | konfrontá |
Spanisch | carear; confrontar |