Synonyme: intrigeren, konkelen, kuipen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /bəˈkɔŋkələ(n)/ |
|---|
| Trennung | be·kon·ke·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) bekonkel | (ik) bekonkelde |
| (jij) bekonkelt | (jij) bekonkelde |
| (hij) bekonkelt | (hij) bekonkelde |
| (wij) bekonkelen | (wij) bekonkelden |
| (jullie) bekonkelen | (jullie) bekonkelden |
| (gij) bekonkelt | (gij) bekonkeldet |
| (zij) bekonkelen | (zij) bekonkelden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) bekonkele | (dat ik) bekonkelde |
| (dat jij) bekonkele | (dat jij) bekonkelde |
| (dat hij) bekonkele | (dat hij) bekonkelde |
| (dat wij) bekonkelen | (dat wij) bekonkelden |
| (dat jullie) bekonkelen | (dat jullie) bekonkelden |
| (dat gij) bekonkelet | (dat gij) bekonkeldet |
| (dat zij) bekonkelen | (dat zij) bekonkelden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| bekonkel | bekonkelt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| bekonkelend, bekonkelende | (hebben) bekonkeld |