Synonyme: bekonkelen, intrigeren, kuipen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈkɔŋkələ(n)/ |
|---|
| Trennung | kon·ke·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) konkel | (ik) konkelde |
| (jij) konkelt | (jij) konkelde |
| (hij) konkelt | (hij) konkelde |
| (wij) konkelen | (wij) konkelden |
| (jullie) konkelen | (jullie) konkelden |
| (gij) konkelt | (gij) konkeldet |
| (zij) konkelen | (zij) konkelden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) konkele | (dat ik) konkelde |
| (dat jij) konkele | (dat jij) konkelde |
| (dat hij) konkele | (dat hij) konkelde |
| (dat wij) konkelen | (dat wij) konkelden |
| (dat jullie) konkelen | (dat jullie) konkelden |
| (dat gij) konkelet | (dat gij) konkeldet |
| (dat zij) konkelen | (dat zij) konkelden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| konkel | konkelt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| konkelend, konkelende | (hebben) gekonkeld |