Synonyme: aarzelen, dubben, schromen, weifelen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈsxorvutə(n)/ |
|---|
| Trennung | schoor·voe·ten |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) schoorvoet | (ik) schoorvoette |
| (jij) schoorvoet | (jij) schoorvoette |
| (hij) schoorvoet | (hij) schoorvoette |
| (wij) schoorvoeten | (wij) schoorvoetten |
| (jullie) schoorvoeten | (jullie) schoorvoetten |
| (gij) schoorvoet | (gij) schoorvoettet |
| (zij) schoorvoeten | (zij) schoorvoetten |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) schoorvoete | (dat ik) schoorvoette |
| (dat jij) schoorvoete | (dat jij) schoorvoette |
| (dat hij) schoorvoete | (dat hij) schoorvoette |
| (dat wij) schoorvoeten | (dat wij) schoorvoetten |
| (dat jullie) schoorvoeten | (dat jullie) schoorvoetten |
| (dat gij) schoorvoetet | (dat gij) schoorvoettet |
| (dat zij) schoorvoeten | (dat zij) schoorvoetten |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| schoorvoet | schoorvoet |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| schoorvoetend, schoorvoetende | (hebben) geschoorvoet |
Schoorvoetend schuifelde de grutter langs de planken.
Schoorvoetend ging ze heen, zo langzaam als ze maar durfde.