Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /frɵˈstreːrə(n)/ |
Trennung | frus·tre·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) frustreer | (ik) frustreerde |
(jij) frustreert | (jij) frustreerde |
(hij) frustreert | (hij) frustreerde |
(wij) frustreren | (wij) frustreerden |
(jullie) frustreren | (jullie) frustreerden |
(gij) frustreert | (gij) frustreerdet |
(zij) frustreren | (zij) frustreerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) frustrere | (dat ik) frustreerde |
(dat jij) frustrere | (dat jij) frustreerde |
(dat hij) frustrere | (dat hij) frustreerde |
(dat wij) frustreren | (dat wij) frustreerden |
(dat jullie) frustreren | (dat jullie) frustreerden |
(dat gij) frustreret | (dat gij) frustreerdet |
(dat zij) frustreren | (dat zij) frustreerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
frustreer | frustreert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
frustrerend, frustrerende | (hebben) gefrustreerd |
Deutsch | frustrieren |
---|---|
Englisch | frustrate |
Esperanto | frustri |
Portugiesisch | frustrar |