Synonyme: uitgooien, uitsmijten
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) werp uit | (ik) wierp uit |
| (jij) werpt uit | (jij) wierp uit |
| (hij) werpt uit | (hij) wierp uit |
| (wij) werpen uit | (wij) wierpen uit |
| (jullie) werpen uit | (jullie) wierpen uit |
| (gij) werpt uit | (gij) wierpt uit |
| (zij) werpen uit | (zij) wierpen uit |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) uitwerpe | (dat ik) uitwierpe |
| (dat jij) uitwerpe | (dat jij) uitwierpe |
| (dat hij) uitwerpe | (dat hij) uitwierpe |
| (dat wij) uitwerpen | (dat wij) uitwierpen |
| (dat jullie) uitwerpen | (dat jullie) uitwierpen |
| (dat gij) uitwerpet | (dat gij) uitwierpet |
| (dat zij) uitwerpen | (dat zij) uitwierpen |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| werp uit | werpt uit |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| uitwerpend, uitwerpende | (hebben) uitgeworpen |