Synonyme: delven, opdelven, opgraven, rooien, uitgraven, winnen, opdiepen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɔbdœy̯kələ(n)/ |
|---|
| Trennung | op·dui·ke·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) duikel op | (ik) duikelde op |
| (jij) duikelt op | (jij) duikelde op |
| (hij) duikelt op | (hij) duikelde op |
| (wij) duikelen op | (wij) duikelden op |
| (jullie) duikelen op | (jullie) duikelden op |
| (gij) duikelt op | (gij) duikeldet op |
| (zij) duikelen op | (zij) duikelden op |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) opduikele | (dat ik) opduikelde |
| (dat jij) opduikele | (dat jij) opduikelde |
| (dat hij) opduikele | (dat hij) opduikelde |
| (dat wij) opduikelen | (dat wij) opduikelden |
| (dat jullie) opduikelen | (dat jullie) opduikelden |
| (dat gij) opduikelet | (dat gij) opduikeldet |
| (dat zij) opduikelen | (dat zij) opduikelden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| duikel op | duikelt op |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| opduikelend, opduikelende | (hebben) opgeduikeld |