Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈrɵkə(n)/ |
Trennung | ruk·ken |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) ruk | (ik) rukte |
(jij) rukt | (jij) rukte |
(hij) rukt | (hij) rukte |
(wij) rukken | (wij) rukten |
(jullie) rukken | (jullie) rukten |
(gij) rukt | (gij) ruktet |
(zij) rukken | (zij) rukten |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) rukke | (dat ik) rukte |
(dat jij) rukke | (dat jij) rukte |
(dat hij) rukke | (dat hij) rukte |
(dat wij) rukken | (dat wij) rukten |
(dat jullie) rukken | (dat jullie) rukten |
(dat gij) rukket | (dat gij) ruktet |
(dat zij) rukken | (dat zij) rukten |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
ruk | rukt |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
rukkend, rukkende | (hebben) gerukt |
Deutsch | anziehen; reißen; zerren |
---|---|
Englisch | jerk; pull; tug; yank |
Esperanto | ektiri |
Saterfriesisch | anluuke; riete; tuukje |
Schwedisch | rycka |