Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /dyʋɛˈlerə(n)/ |
Trennung | du·el·le·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) duelleer | (ik) duelleerde |
(jij) duelleert | (jij) duelleerde |
(hij) duelleert | (hij) duelleerde |
(wij) duelleren | (wij) duelleerden |
(jullie) duelleren | (jullie) duelleerden |
(gij) duelleert | (gij) duelleerdet |
(zij) duelleren | (zij) duelleerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) duellere | (dat ik) duelleerde |
(dat jij) duellere | (dat jij) duelleerde |
(dat hij) duellere | (dat hij) duelleerde |
(dat wij) duelleren | (dat wij) duelleerden |
(dat jullie) duelleren | (dat jullie) duelleerden |
(dat gij) duelleret | (dat gij) duelleerdet |
(dat zij) duelleren | (dat zij) duelleerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
duelleer | duelleert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
duellerend, duellerende | (hebben) geduelleerd |
Deutsch | sich duellieren; einen Zweikampf ausfechten; duellieren |
---|---|
Englisch | duel |
Esperanto | dueli |
Italienisch | duellare |
Portugiesisch | bater‐se em duelo; duelar |