Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /detɛkˈterə(n)/ |
Trennung | de·tec·te·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) detecteer | (ik) detecteerde |
(jij) detecteert | (jij) detecteerde |
(hij) detecteert | (hij) detecteerde |
(wij) detecteren | (wij) detecteerden |
(jullie) detecteren | (jullie) detecteerden |
(gij) detecteert | (gij) detecteerdet |
(zij) detecteren | (zij) detecteerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) detectere | (dat ik) detecteerde |
(dat jij) detectere | (dat jij) detecteerde |
(dat hij) detectere | (dat hij) detecteerde |
(dat wij) detecteren | (dat wij) detecteerden |
(dat jullie) detecteren | (dat jullie) detecteerden |
(dat gij) detecteret | (dat gij) detecteerdet |
(dat zij) detecteren | (dat zij) detecteerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
detecteer | detecteert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
detecterend, detecterende | (hebben) gedetecteerd |
Deutsch | gleichrichten; orten |
---|---|
Englisch | detect |
Esperanto | detekti |
Portugiesisch | detectar |
Spanisch | detectar |
Ungarisch | detektál; érzékel; észlel |