Synonyme: flikkeren, gooien, uitspelen, pleuren
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) werp | (ik) wierp |
| (jij) werpt | (jij) wierp |
| (hij) werpt | (hij) wierp |
| (wij) werpen | (wij) wierpen |
| (jullie) werpen | (jullie) wierpen |
| (gij) werpt | (gij) wierpt |
| (zij) werpen | (zij) wierpen |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) werpe | (dat ik) wierpe |
| (dat jij) werpe | (dat jij) wierpe |
| (dat hij) werpe | (dat hij) wierpe |
| (dat wij) werpen | (dat wij) wierpen |
| (dat jullie) werpen | (dat jullie) wierpen |
| (dat gij) werpet | (dat gij) wierpet |
| (dat zij) werpen | (dat zij) wierpen |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| werp | werpt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| werpend, werpende | (hebben) geworpen |
Ze wierpen hun hoeden tegen de grond en begonnen erop te dansen.
Sommige mannen liepen hem een paar stappen na, andere wierpen met stenen, maar het haalde niets uit.
Hij blijve een ogenblik op de drempel staan en werpe een bekommerde, ja, bedroefde blik in het vertrek.
Vuil werd gewoon naar buiten op straat geworpen.