Wortart | Verb |
---|---|
Trennung | kon·klud·i |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | konkludas |
Präterium | konkludis |
Futur | konkludos |
Konditional | |
konkludus | |
Imperativ | |
konkludu |
Partizipien | ||
---|---|---|
Aktive Partizipien | Passive Partizipien | |
Präsens | konkludanta | konkludata |
Präterium | konkludinta | konkludita |
Futur | konkludonta | konkludota |
Dänisch | slutte |
---|---|
Deutsch | folgern; schließen; den Schluß ziehen; schlußfolgen |
Englisch | gather; induce; infer; conclude; find |
Färöerisch | koma til niðurløgu |
Finnisch | tehdä johtopäätös |
Französisch | conclure |
Italienisch | concludere; dedurre |
Katalanisch | concloure |
Niederländisch | afleiden; besluiten; concluderen; een gevolgtrekking maken; opmaken; tot de slotsom komen |
Papiamento | konklú |
Portugiesisch | concluir; depreender; tirar conclusão de |
Rumänisch | determina |
Saterfriesisch | foulgerje; sluute |
Spanisch | concluir; sacar conclusión |