Wortart | Substantiv |
---|---|
Trennung | ko·leg·o |
Einzahl | Mehrzahl | |
---|---|---|
Nominativ | kolego | kolegoj |
Akkusativ | kolegon | kolegojn |
Afrikaans | kollega |
---|---|
Dänisch | kollega |
Deutsch | Amtsbruder; Amtsgenosse; Genosse; Kollege |
Englisch | colleague; counterpart |
Färöerisch | lagsbróðir; starvsbróðir |
Französisch | collègue |
Italienisch | collegio; collega |
Katalanisch | col·lega |
Latein | collega |
Niederländisch | ambtgenoot; collega |
Papiamento | kolega |
Rumänisch | coleg |
Saterfriesisch | Amtsbruur; Genosse; Kollege |
Schwedisch | kollega |
Spanisch | colega |
Tschechisch | kolega |
Türkisch | meslekdaş |
Westfriesisch | amtgenoat; kollega |