Prononciation | /ˈraɪtən/ |
---|---|
Parti du discours | verbe |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ich) reite | (ich) ritt |
(du) reitest | (du) rittest, rittst |
(er) reitet | (er) ritt |
(wir) reiten | (wir) ritten |
(ihr) reitet | (ihr) rittet |
(sie) reiten | (sie) ritten |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(ich) reite | (ich) ritte |
(du) reitest | (du) rittest |
(er) reite | (er) ritte |
(wir) reiten | (wir) ritten |
(ihr) reitet | (ihr) rittet |
(sie) reiten | (sie) ritten |
Impératif | |
(du) reite | |
(ihr) reitet | |
reiten Sie | |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
reitend | (haben) geritten |
afrikaans | ry |
---|---|
anglais | ride |
anglais (vieil anglais) | ærnan; ridan |
catalan | cavalcar; muntar |
danois | ride |
espagnol | cabalgar; montar |
espéranto | rajdi |
féringien | ríða |
finnois | ratsastaa |
français | chevaucher; monter à bicyclette; monter à cheval |
frison saterland | riede |
néerlandais | rijden |
portugais | andar a cavalo; cavalgar; montar |
suédois | rida |
turc | binmek |