Aussprache | /ˈkøːnɪç/ |
---|---|
Trennung | Kö·nig |
Wortart | Substantiv |
Geschlecht | männlich |
Einzahl | Mehrzahl | |
---|---|---|
Nominativ | König | Könige |
Genitiv | Königs | Könige |
Dativ | König | Königen |
Akkusativ | König | Könige |
Afrikaans | koning |
---|---|
Albanisch | mbret |
Dänisch | konge |
Englisch | king |
Englisch (Altenglisch) | frea; cyning; dryhten; ealdor |
Esperanto | reĝo |
Finnisch | kuningas |
Französisch | roi |
Isländisch | konungur |
Italienisch | re |
Jamaikanisches Kreolisch | king |
Jiddisch | קעניג; מלך |
Katalanisch | rei |
Latein | rex |
Malaiisch | raja |
Niederdeutsch | köäning; koaning |
Niederländisch | koning |
Norwegisch | konge |
Portugiesisch | rei |
Schottisch Gälisch | rìgh |
Schwedisch | kung; konung |
Scots | keeng |
Spanisch | rey |
Suaheli | mfalme |
Türkisch | kral |
Ungarisch | király |
Walisisch | brenin |
Westfriesisch | kening |